5-12-2020

Niet omdat het moet maar omdat het kan.

We leven in een vreemde tijd, en dan is vreemd erg zacht uitgedrukt. Alles waar we aangewend zijn staat op z’n kop, we weten totaal niet wat gaat komen, hoe we er voor staan in 2021. Zijn we nog gezond, zijn we er überhaubt  nog wel of was het einde verhaal? Zijn de mensen om ons heen: kinderen, familie, vrienden, collega’s er nog? Hebben we ons werk nog of zijn we al omgeschoold naar een nieuw beroep? Nu is er zo’n gezegde “je moet alles een keer meegemaakt hebben” maar ik weet dat je zeker niet alles hoeft mee te maken om een fijn leven te kunnen leiden. Gelukkig is 2020 bijna ten einde en veel slechter kan het niet worden.  Ieder nadeel heb z’n voordeel en laten we maar positief blijven.

De samenleving veranderd snel.  Als je zo’n 50 jaar terug kijkt was de wereld nog zonder die door velen geliefde maar vaak ook vervloekte mobiel. Ik weet nog dat ik hele dagen op karwei was zonder telefoon in de buurt. Als ze me wilden bereiken moesten ze de klant bellen waar ik in de tuin bezig was. En ook toen draaide de wereld en deed ieder z’n werk. We hadden de FAX om berichten te versturen. Een berg kabaal  en gepiep als er een bericht binnen kwam. Wij hadden er een met thermisch papier, prima systeem maar als het papier in het licht lag was het bericht niet meer te lezen. Ik vrees dat de jongeren hier al de weg kwijt zijn. Geen mobiel, dus ook geen Whatsapp, FAX? Berichtjes op papier, en vroeger was alles beter? We begonnen net te wennen aan de PC met printer. De elektrische typemachine zou definitief het museum in verdwijnen. Betalen deden we met geld of met papieren cheques waar je een handtekening op moest zetten. Geld uit de muur was er niet, bankfilialen te over, dat wel. Aan de grens geld wisselen. In ieder land omrekenen wat iets waard was, aan het eind van de vakantie een portemonnee die uit bulkte van de buitenlandse biljetten en zakken vol met vreemde muntjes.

Nu is voor velen de pc, de laptop en de tablet al weer verleden tijd. We doen alles op de mobiel. Berichten versturen, spullen bestellen, betalen, films kijken, muziek luisteren en alle onzin opnemen dat internet ons voorschotelt. We kunnen echt niet meer zonder. Laatst op tv na de inkomst van de Sint, uiteraard zonder donkere medemens, een vraag aan de kinderen. Wat staat er op je verlanglijstje. De meeste hadden toch wel redelijk onschuldige wensen maar één viel op, die wilde een telefoon.  Daar hadden wij vroeger nooit aangedacht om zo iets te vragen. Waarom de anderen dat niet vroegen? die hebben waarschijnlijk al een mobiel. Hebben kinderen daadwerkelijk een mobiel nodig. Niet echt denk ik en ik denk dan ook gelijk aan een reclame over abonnementen voor de mobiel. Heel druk, veel kleuren, schreeuwerig met als eind de irritante uitspraak “niet omdat het moet, maar omdat het kan”.

En dat is dan ook de wereld waarin we tot maart 2020 leefden, niet omdat het moet, omdat het kan. Niet nadenken over het klimaat, over wat we weggooien, wat we eten en drinken. Wat we vervuilen en hoe vaak we op vakantie gaan en waar naar toe. Hoe we er uitzien en of we ons naar voorbeeld van een ideaal beeld laten verbouwen. En nog steeds is het zo, winkelstraten vol met mensen ondanks de waarschuwingen niet te komen. Niet omdat het moet, omdat het kan!

Dat is nu wel drastisch veranderd. Het klimaat veranderd dus we moeten wat gaan doen. De zorg blijkt niet toereikend, we kunnen en mogen voorlopig vrijwel niets. Wij moeten ons aanpassen aan een veranderende wereld, niet omdat het kan, maar omdat het moet!

8-12-2020

Mondkapje’s

 

Het blijft een vreemd fenomeen, het mondkapje. Natuurlijk kenden we die dingen al en gebruikten we ze zo nu en dan ook. Niet vanwege corona, nee voor het werk. Als je tuintegels staat te slijpen met een diamantschijf geeft me dat een berg stof, niet te filmen. Dan wil je wel even zo’n ding op omdat je anders de hele avond stof loopt te snuiten en stoflongen zijn ook geen pretje.

Maar nu deze dingen, we moeten ze nu op in de openbare ruimte, verplicht dus. Niet om jezelf te beschermen maar om te zorgen dat je het virus niet verspreidt en anderen besmet. Maar wat nu als je net negatief getest bent, dat is positief natuurlijk. Dan kan je dus nooit het virus verspreiden want je hebt het niet bij je. Dan is dat kapje dus eigenlijk onzin. Maar waar ik me meer druk overmaak, wat is nu eigenlijk openbare ruimte? Overheidsgebouwen, oké dat is duidelijk, hoewel daar vrijwel niemand meer komt omdat alle ambtenaren thuis werken. De bibliotheek, ook logisch. Theaters, bioscopen, zwembaden kan ik me ook iets bij indenken. Hoewel het hier moeilijk controleren is in het donker van een bioscoop als de film draait en zwemmen met een drijfnat kapje zal ook niet best lukken. Wat blijft er dan over scholen, prima zaak. Heel veel mensen bijeen, vaak jongen mensen die vrijwel geen last hebben van het virus maar het wel kunnen verspreiden. Maar hoe leg je het uit aan jongeren dat ze iets op moeten om te voorkomen dat ze iets verspreiden waar ze zelf geen last van hebben, iets dat ze niet voelen, zien, ruiken of proeven. Lastig als ze dan in de klas op een vaste plaats zitten, het kapje niet hoeft. Is het virus er dan niet meer?

En wat met kerken en andere religieuze plaatsen van samenkomst. Daar hoeft het niet op? Vreemd! Beschermd God of Allah of in welk opperwezen je dan in wenst te geloven ineens de gelovigen? Of is dit de snelste manier om bij de schepper te komen. Misschien wat cynisch, maar een kerk is voor mij net zo openbaar als een bibliotheek. En erger nog, je geeft deze religieuze genootschappen ineens een enge status, iets van een soort sekte waarin men zich ineens niet hoeft te houden aan regels die voor anderen wel gelden. Je moet dit als religieus genootschap zelf niet eens willen want je zet jezelf buiten de samenleving.

Maar wat mij het meeste verbaast, dat er door onze overheid geen eisen gesteld worden aan de kapjes. Alles wordt gecontroleerd en moet aan eisen voldoen, zuivelproducten, groenten en fruit, houdbaarheidsdatums, ingrediëntenlijsten op de verpakking.  Veiligheidseisen voor elektrische apparaten, speelgoed, auto’s, valhelmen, gebouwen, zo gek kan je het niet verzinnen.

En dan zoiets belangrijks als het kapje, tenminste dat doet men ons geloven, dat heeft geen eisen. Er hoeft niet op de verpakking te staan waar ze van gemaakt zijn, hoe lang houdbaar, hoe ze te bewaren en  hoe ze nu precies werken. Je mag ze zelf maken als je wilt, wat voor soort stof je gebruikt, ach wat maakt het uit? Ik zag een tijdje terug een reportage uit de VS, in de tijd van de verkiezingen waar die malloot nog steeds niet van wil toegeven dat hij verloren heeft. Het waren opnamen uit een zuidelijke warme staat waar het dragen van zo’n kapje al snel een last wordt. Daar zat iemand met een kapje op, zelf gemaakt, te vertellen dat hij totaal geen last had van het ding. Hij kon zo lekker ademhalen, totaal geen probleem ook niet bij hoge temperaturen. Hij had het ding gemaakt van vitrage! Dat houdt in ieder geval niets tegen maar mag waarschijnlijk wel want er zijn geen eisen.

Als de overheid wil dat de bevolking de regels serieus opvolgt moet ze de bevolking ook serieus behandelen. Dus goede gekeurde mondkapjes, en kerken ook als openbare ruimtes benoemen.

8-12-2020

December

Een maand waar iedereen wel iets mee heeft, zij het nu goed of slecht. Eerst al omdat het zo vervelend vroeg donker wordt. Als de “wintertijd”’ weer ingaat zie je dat meteen. Mensen die de weg een beetje kwijt zijn omdat hun slaapritme verstoord is. Mensen die gedeprimeerd worden omdat er te weinig zon is. Om de zon dan nog een beetje in huis te hebben zie je overal lampjes verschijnen, binnen maar tegenwoordig vooral ook uitbundig buiten.

Eigenlijk ook raar, wintertijd, want vroeger hadden we geen zomertijd en was het dus het hele jaar door wintertijd en waren er toch veel minder volop verlichte huizen.

Maar dan wordt het ook nog eens heel snel kouder, voor sommigen fijn voor velen zeer onprettig. Vooral ouderen hebben er last van, kou en regen zorgt voor stramme gewrichten en meer binnen zitten. Nu is dat dit jaar door corona toch al een probleem dat binnen zitten. En vroeger ging dan de hele grijze golf massaal op reis naar het zonnige en warmere zuiden naar Italië maar vooral naar Spanje , Portugal of Turkije. Overwinteren, iets wat nu natuurlijk ook niet kan.  En dan duurt zo’n winter lang! maanden tot het weer wat warmer wordt. Gelukkig zie ja al half januari dat de dagen weer langer worden maar die kou is dan nog lang niet weg.

Maar goed dan is er december. De maand van de spanning, van Sint en kerst, van de cadeaus, de etentjes, familie bezoeken, oudejaarsconference,  champagne en vuurwerk. Om nog maar niet te spreken over de vele goede wensen per mail of post, de kerstboom, oliebollen en voor de mazzelaars onder ons de wintersport.

December is ook de maand van overspannen mensen die zich heel druk maken over de cadeaus voor sint en onder de boom, over de feestjes en wat ze moeten gaan eten met de kerst. Over hoe de kerstboom er dit jaar uit moet zien, de oude meuk van afgelopen jaren erin, wel heel retro! Of juist in een bepaalde kleur uitgedost, pasteltinten, helemaal wit, knalrood of over de top goud.

En december is de maand van mensen die dat nu juist allemaal niet hebben. Geen familie, vrienden, een partner om iets mee te vieren, soms zelfs geen geld om cadeaus of eten te kopen of een kerstboom of vuurwerk. En dan zijn er ook nog die nog minder hebben en blij zijn dat ze ergens kunnen slapen als het heel erg koud is.

December is daarom een maand vol met enorme tegenstellingen, rijk of arm, voorspoed of tegenslag. Een maand vol stress. Ik zie het om me heen, mensen die echt stuk lopen op december. Je hoort het van advocaten dat de relatieproblemen juist in december hoog oplopen. Nu ja daar hebben zij weer een boterham aan dus elk nadeel heb ze voordeel.

En nu 2020, wat brengt december ons? Minder stress want we mogen toch geen feestjes vieren, hoeven geen vuurwerk te gaan kopen en uit eten gaat ook niet dus thuis maar wat kokkerellen. De cadeaus dat gaat door, kijk naar de overvolle winkelstraten en naar die bestelbusjes die de straten platrijden. Huizen versieren met zo veel mogelijk licht, dat gaat gewoon door, misschien wel erger dan anders want je moet toch wat.

Een gedachte is in ieder geval wel fijn. Op 31 december is het jaar voorbij en begint 2021. De stress kan geparkeerd worden, de lichtjes weer in de doos, de laatste oliebollen opgegeten en we beginnen met een schone lei. Slechter kan het niet worden alleen maar beter, op naar een prachtig 2021!

18-12-2020

Kronkelwilg

Misschien een wat vreemde titel voor een stukje. Maar die boom staat voor mijn raam mooi te zijn. Het is de laatste bladverliezende boom in de hele omgeving die zijn blad laat vallen, het is nu 18-12 en nog steeds zitten er smalle gele blaadjes aan. Nu is dat ook weer niet helemaal waar de laatste boom met blad want een beuk en eik houden ook heel lang hun blad vast. Voor de meeste nette tuinliefhebbers heel vervelend want je blijft vegen, de tuin komt zo nooit aan kant.

Maar goed de kronkelwilg – voor de normale mens dat is dat die boom waar ze Paastakken van snijden  - en ook de kronkelhazelaar en alle andere kronkelplanten zijn apart en leuk om naar te kijken. Dat is heel wat anders met de kronkelaars die we tegenwoordig om ons heen zien, onze kronkelende volksvertegenwoordigers. Van de week is het eindrapport van de 2^e kamer  commissie over de kindertoeslag affaire uitgekomen. En jongens nog toe, daar komt een hoop gekronkel te voorschijn. Je gaat je haast schamen om je zelf Nederlander te noemen.

Een belastingdienst waar door de politiek zwaar op bezuinigd werd en waarvan iedereen al vooraf wist dat het niet goed zou gaan. Telkens meer mensen eruit en toch steeds meer werk laten verrichten. En ook nog eens verwachten dat er voldoende geld opgehaald wordt. Dan worden er fouten gemaakt, dat kan haast niet anders. Maar als dat dan bekend wordt tot aan de top van de dienst en bij alle betrokken ministers, staatssecretarissen en topambtenaren en men doet er dan niets aan?

En dan kronkelen, het is de schuld van het andere ministerie, van de voorgaande minister of juist van die er na kwam.  Onjuiste informatie van hot naar her, zelfs kronkelende rechters. Waar stopt het? En nu een kronkelende 2^e kamer die het ineens allemaal beter weten, maar zelf al veel eerder wakker hadden moeten worden. De mensen die er zwaar door in de ellende kwamen, die moesten kronkelen om te overleven. Die worden nu misschien snel geholpen, zal hoog tijd worden! Je schaamt je als Nederlander dat het zo ver kon komen.

Dan kijk ik liever naar die kronkelwilg, die doet wat hij doen moet,  groeien, zorgen voor gezonde lucht, voor Paastakken, voor beschutting en voor plezier. Daar kan je wel op vertrouwen!

18-12-2020

Angst en Verlangen

Verlangen, een woord met een lading, verlangen naar wat? Dat kan van alles zijn en is voor iedereen anders. Zeker in een jaar dat gelukkig bijna voorbij is en voor veel mensen ellende gebracht heeft. Een jaar dat begon met heel veel beloftes.

Hét jaar van het songfestival, in Rotterdam nog wel. In heel de stad en ver daarbuiten was er geen overnachting meer te boeken, alles zat vol. En tegen prijzen! Niet normaal, daar werd even grof verdient. En toen kwam de klap in maart en kwamen de annuleringen. En daarop het verlangen naar een betere tijd waarin de kamers weer normaal verhuurt zouden zijn, dan maar tegen normale prijzen, de stad weer vol zou lopen met toeristen.

Het was ook het jaar van de Olympische spelen, van de WK voetbal, de tour, Wimbeldon en noem alle sport evenementen maar op. Een voor een vielen ze af of werden verplaatst naar later datum. En als ze dan al doorgingen was het veelal zonder of met bijna geen publiek. Enge lege stadions, geen gejuich, geen gefeest. Wat overbleef was verlangen naar betere tijden dat we weer naar sport kunnen kijken. Ja zelfs dat iedereen weer gewoon zelf kan gaan sporten. Want dat is tijdens de Total Lockdown van nu zelfs niet meet mogelijk.

Verlangen ook naar allerlei evenementen die afgelast zijn, zelfs een simpele (vroeger toch wel erg saaie) kerstmarkt is nu weer heel aantrekkelijk.

Verlangen bij ontelbare ondernemers om weer gewoon aan de slag te kunnen, zonder met angst naar iedere komende persco – moderne afkorting voor persconferentie- te moeten kijken. Angst voor de zaak, of dat het wel gaat redden. Angst bij werknemers of ze komend jaar nog wel werk hebben. Angst bij de jeugd of ze hun opleiding wel goed af kunnen ronden. Angst bij ouderen en ook veel jongeren of ze wel gezond blijven, of ze niet op de buik in een IC bed van het Erasmus terecht komen.

Angst is killing, om het maar eens met een mooi modern woord te zeggen. Het verlamt de samenleving. Het verlamt relaties, gezinnen, bedrijven, verlamt het “samen” gevoel. Dus weg ermee! Geef ons dan maar hoop en verlangen.

Hoop op een betere tijd, op licht aan het eind van de tunnel. Op volle winkelstraten, drukke gezellige restaurants, leuke vrolijke vakanties, mooie theater voorstellingen en films, mega muziekfestivals. Of gewoon hoop op weer eens een fijne verjaardag vieren met je hele familie. Op eindelijk die bruiloft organiseren die nu op de lange baan geschoven is. Hoop op een normale kerst en oud en nieuw. Er is nog zoveel!

Dat is het grote verlangen, dat voor iedereen anders is maar zo belangrijk in deze tijd. We verlangen naar een normale wereld zonder 1,5 m, zonder mondkapjes, zonder ontsmettende handgel op iedere hoek van de straat. Regering geef ons hoop, niet alleen verboden, regels en dringende adviezen Iedereen verlangt naar hoop.

29-12-2020

Verstilde wereld

1^e kerstdag, de zon schijnt, het lijkt voorjaar. En stil op straat, haast overweldigend stil. Op die ene klap na van zo’n idioot die het nodig vind zwaar vuurwerk af te steken en mijn hond de stuipen op het lijf te jagen. Er is een straatbankje afgebrand langs de Willemshoevelaan.

In een “niet omdat het moet, maar omdat het kan” individualistische samenleving schijnt dat normaal te zijn. Alleen aan je zelf denken. Misschien is het goed als we het eens en beetje omdraaien. Zorg om en voor een ander, rekening houden met de mensen en dieren om je heen, eens nadenken over het sterk veranderende klimaat (het is niet voor niets zo warm tijdens deze 1^e kerstdag). Allemaal zaken waar je wat aan kan doen, niet omdat het moet maar omdat het kan!

Op deze stille dag waarop blijkbaar iedereen uitrust van het “de laatste boodschappen doen” of van het tot erg laat in de nacht kijken naar de Top 2000 kunnen we ook de tijd nemen eens naar komend jaar te kijken, zeker na afgelopen jaar.  Gaan we door op de weg die we tot maart 2020 bewandelden “alles kan en de bomen groeien tot in de hemel” of willen we door zoals we moesten na maart, niets mag of kan, óf slaan we een andere weg in.

Gaan we nu eindelijk eens bewuster om met onze wereld, gaan we er voor zorgen dat de mensen die na ons komen er ook plezier van hebben? Want uiteindelijk zijn we allemaal maar tijdelijk aanwezig. We mogen gratis gebruik maken van deze wereld, tijdelijk alsof we een roompot huisje huren. Maar er wordt wel verwacht dat we het netjes en intact achterlaten voor de gene na ons. Eigenlijk een makkelijke keuze. Het roer moet om, je wilt toch zelf ook niet in een smeerboel terecht komen?

Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

Deze slagzin hadden de kerken jaren geleden als strijdkreet. Ik heb niet zo veel met kerken, Als je ergens in gelooft kan dat overal en hoeft niet per definitie in een kerk of binnen een religieus genootschap. Zo heeft men nog wel meer van die ideeën “zoals heb je naaste lief”. Jammer dat men zich door de eeuwen heen er niet erg aan gehouden heeft. Men sloeg elkaar de hersens in vanwege een afwijkend geloof, gebeurt heden ten dage nog steeds, mensen zijn rare wezens! Maar die slagzin, die strijdkreet, die is wel heel erg waar.

We leven in een luxe maatschappij waarin alles kan en we vinden dat alles mag. Onzin natuurlijk, niet alles mag en ook niet alles kan, maar ja “het moet kunnen”. We hebben geld genoeg dus kunnen alles kopen, van over de hele wereld worden goederen hiernaar toe gebracht. Bestelbussen rijden af en aan met pakketjes van Bol, ome Ali en Amazon. Iedere twee jaar een splinternieuwe mobiel, liefst het nieuwste model. Midden in de winter eten we zomergroenten, alles kan!

Daar tegenover staat de voedselbank, in een land zo rijk zijn er mensen die hun kinderen niet kunnen voeden. Mensen die geen dak boven het hoofd hebben. We moeten ons schamen.

En dan klagen dat het niet goed gaat, dat er zoveel asielzoekers zijn. Vind je het gek? Als je huis verrot geschoten is en je kinderen niets te eten hebben, je niets over hebt. Dan zoek je een betere plek met mensen die je kan vertrouwen en je waarderen. Als we een betere wereld willen moeten we zelf eens denken, wat wij zouden doen in zo’n geval. En als zelfs een deel van de politiek, bijvoorbeeld in de 2^e kamer, dat niet begrijpt zijn we wel heel ver afgezakt.

Begin bij jezelf als het beter moet! En dat geld vooral voor onze politiek en leiders die moeten het goede voorbeeld geven!